تویوکو، پاتوق بچه های فراری روایتی از محله های بی قانون در پایتخت قانون مدار آسیا
ایمن رها: «سوزوکا» و «نیپا»، 2 دختر نوجوان ژاپنی در صورتیکه سر تا پا پوشاک مشکی به تن دارند که به عنوان یونیفرم غیررسمی «بچه های تویوکو» شناخته می شود، قبول کرده اند عضوی از «باند جوانان فراری» در شهر توکیو، پایتخت ژاپن باشند.
نیپا در ژانویه امسال (۲۰۲۴) به خط قرمز منطقه «کابوکیچو» در توکیو رسید و به سرعت توسط این باند خردسالان و نوجوانان فراری دستگیر شد و سوزوکا هم در ماه آوریل، وارد گروه شد.
به گزارش ایمن رها به نقل از ایسنا، این دو نوجوان نیز مانند خیلی از دختران تنها و فراری از خانه، به عنوان اعضاء این گروه که در توکیو به «قبیله تویوکو» (محله تو- یوکو) مشهور است، روزگار نه چندان عادی را می گذرانند. این چند صد نوجوان که اغلب روابط مستحکم خانوادگی ندارند و گاهی هم به حدود ۲۰ سالگی می رسند برای گذراندن زندگی ناچار می شوند به کارهای غیرقانونی مانند دست فروشی مواد مخدر، بزهکاری و روابط غیراخلاقی روی بیاورند.
آنها در خیابان ها یا آپارتمان های دوستانشان می خوابند و وقتی هوا خیلی بد است با هم جمع می شوند تا یک هتل ارزان را برای شب کرایه کرده و به اشتراک گذارند.
هرچند خیلی از این نوجوانان بارها برای فرار از سو استفاده و کارهای خلاف با هم متحد شده اند اما از آنجائیکه با حمایت بسیار کمی به عنوان افراد لطمه پذیر در جامعه توکیو مواجهند، بازهم به ناچار به سمت مواد مخدر و روابط غیراخلاقی کشیده می شوند.
بگفته پلیس و مددکاران اجتماعی، افراد جوان و نوجوان خصوصاً در مراکز شهری شلوغ مانند منطقه «شینجوکو کابوکیچو» در توکیو بطور فزاینده ای درگیر جرم و جنایت و موقعیت های لطمه پذیر می شوند.
جنونِ اوردوزِ عمدی در میان خردسالان در کابوکیچو پول باقی مانده اغلب صرف سیگار، الکل و خرید داروهای بدون نسخه می شود که در مقادیر زیاد مصرف می کنند تا عمداً «اُوردوز» (مصرف افراطیِ مواد مخدر که گاه منجر به مرگ می شود) کنند.
جنونِ اوردوزِ عمدی برای نخستین بار در سال ۲۰۲۲ در این منطقه ظاهر شد. مقامات به رسانه های محلی گفتند که در حمله ضربتی پلیس به پاتوق های بچه های تویوکو در دسامبر سال قبل (۲۰۲۳)، ۲۹ کودک دستگیر شدند که برخی از آنها انواع مختلفی از داروهای بدون نسخه را در اختیار داشتند.
شماری از مرگ و میرها در سراسر ژاپن در بین جوانانی رخ داده است که اغلب از الگوی رفتاری بچه های تویوکو که بطور معمول در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته می شود، پیروی می کنند.
دخترانِ تویوکو می گویند: جوانان اینجا در کابوکیچو هم مرده اند.
هیچ قانونی در این خیابان های خشن وجود ندارد «هید موری جن»، یکی از اعضاء موسس شورای پدران و مادران برای صیانت از جوانان (Seiboren) می گوید: گروه جوانان بی خانمان برای نخستین بار حدود پنج سال پیش آغاز به تجمع در یک میدان محل عبور عابران پیاده کردند که اطراف آنرا فروشگاه های شبانه روزی، اتاق های کارائوکه، رستوران ها، هتل های ارزانقیمت و یک پردیس سینمایی احاطه کرده بود.
او معتقد می باشد قوانین ژاپن دیگر واقعاً در میدانی که این جوانان در آنجا تجمع می کنند و حتی خیابان های مجاور آن، اعمال نمی شود.
وی ادامه داد: آنها با وجود این که زیر سن قانونی هستند، مشروبات الکلی مصرف می کنند، سیگار می کشند و حتی با هدف اوردوز شدن، دارو می خرند.
موری جن هشدار می دهد که با تجمع جوانان بیشتر و جلب توجه رسانه ها، این منطقه بدنام شد. و همین مورد به نوبه خود، این محله را به میعادگاهی برای بچه های فراری و بی خانمان از سراسر کشور تبدیل کرد.
او می گوید پلیس تا حالا چندین مداخله بی سابقه انجام داده است و در سال ۲۰۲۱ میلادی بعد از آنکه یک مرد بی خانمان به دست ۶ نفر شکنجه و کشته شد، رهبر غیررسمی این گروه که او را «هائورو» صدا می زدند، دستگیر شد.
چندی بعد هائورو نیز پیش از این که دادگاهی شود، خودکشی کرد.
موری جن می گوید: این بچه ها از والدینی که با آنها بدرفتاری کرده اند یا هیچ تمایلی به آنها نداشتند، فرار می کنند. برخی هم یتیم بودند که از شهر خود فرار کردند و الان اینجا خانه آنهاست؛ مکانی که هیچ قانونی ندارد و ۲۴ ساعت شبانه روز فعال است.
هیچ کس اهمیت نمی دهد و هیچ کس مسئولیتی برعهده نمی گیرد به گزارش خبرگزاری آلمانی دویچه وله، شورای «سیبورن» (Seiboren یا شورای پدران و مادران برای صیانت از جوانان)، کافه ای دارد که جوانان می توانند برای خوردن یک وعده غذای گرم یا کمی گرم شدن در ایام سرد زمستان به آنجا بیایند.
در بعضی روزها، بالاتر از ۱۰۰ کودک و نوجوان فراری در آنجا توقف می کنند. مشاوران نیز در این مجموعه حمایتی در دسترس هستند با این وجود جوانان برای اعتماد کردن به آنها تحت فشار قرار نمی گیرند.
موری جن معتقد می باشد قوانین مربوط به بی خانمان ها و مسئولیت والدین در قبال خردسالان در ژاپن ضعیف است و بنابراین است که متوقف کردن این مشکلات بسیار دشوارتر شده است.
او می گوید: دولت ملی، دولت مرکزی توکیو و پلیس همه می دانند که مشکلی وجود دارد. آنها این معضل را همینجا، در خیابان های ما ببینند اما هیچ کاری انجام نمی دهند.
وی تاکید می کند: هیچ کس اهمیت نمی دهد و هیچ کس مسئولیت کمک به این جوانان را برعهده نمی گیرد. بعضی اوقات برخی نهادها و مراکز حمایتی، آنها را تحت مراقبت قرار می دهند اما این نوجوانان فقط چند روز در این مراکز می مانند و بعد از آن باردیگر به حال خود رها می شوند و طبیعی است که بازهم به این خیابان های ناامن باز می گردند. در حقیقت هیچ حمایت طولانی مدتی از این بچه ها وجود ندارد.
موری جن مشکلات کابوکیچو را که درحال ظهور و سرایت کردن به سایر خیابان های مناطق تفریحی شبانه در سراسر این کشور همچون «سوسوکینو» در «ساپورو» و «مینامی» در «اوساکا» است، ناشی از تغییرات شگرفی می داند که در جامعه ژاپن در دهه گذشته رخ داده است.
او می گوید این مشکل ۱۰ سال پیش وجود نداشت.
وی در توضیح این شرایط می گوید: در گذشته، ژاپن جامعه ای متشکل از روستاها و جوامع کوچک تر بود که خانواده ها و همسایگان از یکدیگر مراقبت و به یکدیگر کمک می کردند. اما این روابط و حمایت ها به تدریج از بین رفته است. اینروزها افراد بیشتری با مشکلات مالی روبرو هستند، تعداد زیادی از مادران مجرد در تلاش هستند تا زندگی خودرا تامین کنند و فرزندان جوان آنها، غرق در تلفن های همراه و دنیای آنلاین هستند. این شرایط به نوبه خود منجر به کاهش حمایت خانواده از فرزندان می شود.
خطر در خیابان «یونی»، جوان ۲۲ ساله و خانواده اش بعد از فاجعه هسته ایِ مارس ۲۰۱۱ که در پی زلزله ۹ ریشتری و بدنبال آن، وقوع سونامی و از کار افتادن ماشین آلات نیروگاه هسته ای شماره ۱ فوکوشیما و نشت موادرادیواکتیو در منطقه رخ داد، مجبور به ترک استان فوکوشیما شدند.
بدنبال این جابه جایی، خانواده با مشکلات مالی مواجه گشتند و مجبور بودند سال ها از جایی بجای دیگر نقل مکان کنند. یونی (نام مستعاری که او برای خودش برگزیده به مفهوم خارپشت دریایی است) ۱۸ ماه پیش و بعد از دیدن ویدئو های بچه های تویوکو در شبکه اجتماعی «تیک تاک» وارد کابوکیچو شد.
او می گوید: اینجا در ابتدا همه دوستانه و گشاده رو برخورد می کردند و به آسانی می شد افرادی را برای صحبت با آنها پیدا کرد. من برای نخستین بار به اینجا آمدم برای اینکه فکر می کردم ممکنست بتوانم به بچه ها در رفع مشکلات کمک کنم اما در نهایت با آنها ماندم.
«یونی»، جوان ۲۲ ساله ای که قصد کمک به خردسالان فراری را داشت در کابوکیچو ماندگار شد یونی اذعان کرد که این محله می تواند خطرناک باشد. وی گفت خردسالان ضعیف تر را می توان به آسانی متقاعد کرد که وارد اعمال غیراخلاقی شوند و آنها از رفتار دیگران در گروه کپی می کنند. او حتی جوانی را می شناخت که با پریدن از ساختمان مجاور خودکشی کرده بود.
از سوزوکا (همان دختری که ماه آوریل به گروه ملحق شده بود) هم وقتی در مورد امیدهایش برای آینده پرسیدیم، اظهار داشت: من رویایی ندارم.
با این وجود نیپا در پاسخ به این سؤال اظهار داشت که می خواهد شغلی داشته باشد که در آن مورد احترام قرار بگیرد.
روند نگران کننده زندگی جوانان لطمه پذیر در مناطق شهری ژاپن ژاپن در حالی چهارمین اقتصاد بزرگ در جهان به حساب می آید که در سالهای اخیر، شاهد روندی نگران کننده در قشر کم سن و سال خصوصاً در جوامع شهری بوده است.
این سناریو، بازتاب دوره بعد از جنگ است که در آن یتیمان و جوانان آواره در خیابان ها در جست وجوی معیشت و سرپناه پرسه می زدند و چالشی تاریخی را برجسته می کند که به اندازه کافی به آن پرداخته نشده است.
بعد از جنگ جهانی دوم، ژاپن با چالش های بی شماری در روند بازسازی مواجه گردید همچون این مشکلات تعداد زیاد کودکانی بودند که یتیم شده یا از خانواده هایشان جدا ماندند. این خردسالان که اغلب از آنها به عنوان «یتیمان جنگ» یاد می شود، یک منظره رایج در شهرهای سرتاسر ژاپن بودند که برای یافتن غذا، سرپناه و هر وسیله ای برای زنده ماندن تلاش می کردند.
در کشوری به پیشرفتگیِ ژاپن، نوجوانان هنوز در موقعیت هایی قرار می گیرند که در معرض خطر استثمار و سوءاستفاده هستند/ عکس: خبرگزاری فرانسه گسست اجتماعی ناشی از جنگ، بخش قابل توجهی از جمعیت جوان ژاپن را در آن دوران در معرض استثمار و بزهکاری قرار داد.
به گزارش یوسی ای نیوز، این وضعیت به سرعت به زمان حال هم منتقل شد و در حالیکه شرایط فعلی ممکنست نسبت به آن دوران بهبود یافته باشد اما موضوع اساسی که لطمه پذیری جوانان است، همچنان در بیشتر شهرهای ژاپن یک معضل جدی و نگران کننده است.
اقدامات اخیر اداره پلیس منطقه کلان شهر توکیو برای آگاه سازی جوانان در حوزه جرایم و استثمار احتمالی در محله تویوکو در شینجوکو کابوکیچو، نمایانگر الگوی مدرنِ همان مشکل دیرینه است.
یکی از عملیات های پلیس توکیو که منجر به راهنمایی ۳۱ جوان شد، شکاف اجتماعی را در صیانت از رفاه خردسالان حتی در مناطق شهری آشکار می کند.
این معضل خصوصاً در کشوری که به علت قدرت اقتصادی و پیشرفت فناوری خود شهرت دارد، بسیار بیشتر قابل تامل است.
مشارکت تعداد قابل توجهی از خردسالان و نوجوانان همچون دانش آموزان دبیرستانی و راهنمایی در این عملیات های ارشاد پلیس توکیو به نیاز مبرم و گسترده تر به شبکه های ایمنی اجتماعی و ساختارهای حمایتی برای جوانان اشاره دارد.
این یک زنگ خطر جدی است که در کشوری به پیشرفتگی ژاپن، خردسالان و نوجوانان هنوز در موقعیت هایی قرار می گیرند که در معرض خطر استثمار یا مشارکت در جرم و جنایت هستند. این واقعیت که خیلی از این افراد کم سن و سال از خارج از توکیو آمده اند، نشان دهنده یک چالش سراسری است که به راهکارهای جامع و فراتر از مداخله صرف پلیس نیاز دارد.
کارشناسان و مقامات محلی می گویند رسیدگی به این وضعیت مستلزم تلاش بیش از جانب همه بخش های جامعه همچون سازمان های مذهبی است که دارای سنت و تجربه طولانی در ارائه مراقبت و پشتیبانی از جمعیت های لطمه پذیر هستند.
در جامعه مدرن ژاپن، سازمان های مذهبی و مراکز دینی می توانند در گسترش ارتباط خود با این جوانان لطمه پذیر، ارائه حفاظت، راهنمایی و جایگزین هایی به منظور زندگی خیابانی، نقش اساسی داشته باشند.
این ایده که نهادهای مذهبی برای رسیدگی به مسائل اجتماعی گام برمی دارند، موضوع جدیدی نیست. در خیلی از نقاط جهان کلیساها، معابد، مساجد و دیگر مراکز مذهبی، بهشتی برای حاشیه نشینان و محرومان هستند که نه فقط راهنمایی معنوی بلکه حمایت های ملموسی مانند تامین غذا، سرپناه و آموزش را به افراد نیازمند و بی خانمان ارائه می دهند.
جدال های پنهانی: بحران غافلگیرکننده سلامت روان در بین جوانان ژاپنی مدتی است نشریات و رسانه های داخلی ژاپن از تشدید مشکلات سلامت روان در گروههای سنی نوجوانان و جوانان این کشور مطالب و گزارش های نگران کننده منتشر می کنند.
در آخرین بروزرسانی گزارش سازمان Humanium آمده است: جوانان ژاپنی به علت فشار تحصیلی، هنجارهای اجتماعی، قلدری و عدم استقلال، مشکلات روانی مختلفی را تجربه می کنند.
علاوه بر این، ژاپن همین طور با افزایش نرخ خودکشی در بین افراد زیر ۲۰ سال با روند نگران کننده ای مواجه می باشد. متأسفانه، ننگ پیرامون سلامت روان در جامعه ژاپن و بی میلی فرهنگی برای کمک گرفتن از فرد یا افراد متخصص و درمانگر به نوبه خود به این مشکل دامن می زند.
در ژاپن عموما خردسالان از جانب والدین تشویق می شوند تا در مدرسه برتر باشند اما فشار ناشی از این نگرش و تلاش افراطی برای «بهتر از بقیه بودن»، بر سلامت عاطفی خردسالان و نوجوانان تأثیر نامطلوب می گذارد. در این کشور آسیاییِ پیشرفته به رغم داشتن نرخ فقر کمتر از متوسط و یکی از قوی ترین اقتصادهای جهان، خردسالان ژاپنی از اعتماد به نفس پایین رنج می برند و کارشناسان آموزش این مشکل را به قلدری و رقابت شدید برای ورود به دانشگاه نسبت می دهند.
خیلی از خردسالان در این کشور استقلال ندارند برای اینکه والدینِ آنها به علت فشار تحصیلی برای عملکرد خوب در مدرسه، آنها را از بازی و سایر فعالیتهای تفریحی و نشاط بخش منع می کنند.
کارشناسان تاکید می کنند ژاپن نیز مانند خیلی از کشورهای توسعه یافته دیگر و جوامع پردرآمد، کناره گیری اجتماعی را در بین جوانان خود تجربه کرده است.
اصطلاح «هیکی کوموری» (hikikomori) برای توصیف افرادی استفاده می شود که دنیای مجازی را بر زندگی واقعی اولویت می دهند و برای مدت طولانی در خانه های خود محبوس می مانند.
هیکی کوموری در لغت به مدلول کناره گرفتن و محصور شدن است این جوانان کسانی هستند که بطور کامل از جامعه خود بریده اند و در تنهایی و انزوای اتاق خود به یک فعالیت سرگرم کننده مثل بازی های ویدئویی مشغولند.
روانشناسان اعتقاد دارند که کناره گیری اجتماعی جوانان اغلب با دلبستگی ناایمن مرتبط می باشد که نشان داده است این جوانان ممکنست در سالهای اولیه زندگی خود احساس امنیت نکرده باشند. در حالیکه حمایت والدین برای دلبستگی ایمن لازم است اما محافظت بیش از اندازه نیز به قول معروف «از آن سوی بام افتادن» است و می تواند استقلال خردسالان را محدود کند.
کارشناسان همین طور یادآور می شوند این مشکل با همه گیری کرونا تشدید شده است.
برمبنای داده های وزارت بهداشت، کار و رفاه ژاپن در سال ۲۰۱۵، در این کشور نیز مشابه کره جنوبی، تعداد خودکشی افراد زیر ۲۰ سال در حال افزایش می باشد. در ژاپن نوجوانان اغلب به عنوان گروه سنیِ منفعل و بی پاسخ به هنجارهای اجتماعی سنگینی که با آن روبرو هستند، تلقی می شوند. خردسالان همین طور از سنین پایین با حجم زیادی از تکالیف درسی مواجهند، برای اینکه این یکی از عناصر اصلی آموزش آنها است.
چالش جوانان لطمه پذیر در مناطق شهری ژاپن فقط یک موضوع در رابطه با اجرای قانون نیست بلکه یک موضوع اجتماعی پیچیده است که بر جنبه های نابرابری اقتصادی، فروپاشی خانواده ها و ارزش های اجتماعی اشاره دارد.
بنابر ارزیابی «موسسه ملی تحقیقات جمعیت و تامین اجتماعی» این کشور، عواملی چون کاهش تعداد پدران جوانتر و گرایش کمتر جوانان ژاپنی به ازدواج و تشکیل خانواده، منعکس کننده هنجارهای اجتماعی درحال تغییر و فشارهای اقتصادی می باشد که اثر آبشاری بر جمعیت نوجوان دارد.
برنامه های آموزشی، طرح های اطلاع رسانی جامعه و خدمات حمایتی متناسب با نیازهای نوجوانان می توانند تفاوت قابل توجهی در پیشگیری از بهره کشی یا مشارکت آنها در فعالیتهای مجرمانه ایجاد کنند.
علاوه بر این، نیاز مبرمی به یک تغییر اجتماعی وجود دارد که به علل ریشه ای لطمه پذیری خردسالان و نجوانان ژاپنی مانند ناامنی اقتصادی، انزوای اجتماعی و فقدان فرصت های آموزشی و تفریحی مقرون به صرفه و در دسترس بپردازد.
منبع: ایمن رها
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب